Μέσα στον ίδιο εφιάλτη

σε μια σκοτεινή πόλη φάντασμα με τη μυρωδιά των δακρυγόνων του κράτους της βίας, που πεφτουν σα τρελλά πεντακοσια μέτρα από το σπιτι μου, γεμάτη θρύψαλα και αποκαΐδια της βίας του μίσους, της οργής και του πλιάτσικου
διαβάζω
Στρίβοντας το νόμισμα
Ένας Κύριος με τα όλα του
Η Αθηναϊκή δημοκρατία σε ερείπια
Τα Δεκεμβριανά 2008
Η δίκη αναβλήθηκε
βρε άι...
3 Comments:
Καλή μου fani,
εφιάλτας έχωμεν αν φάγωμεν βαρέως, ως λένε κι οι γιαγιάδες ημών.
Μάλλον το παραφουσκώσαμεν το γλοιώδες τέρας της κοιλίας μας και ιδού τ' αποτελέσματα...
Τα δακρυγόνα κλαίγουν τα μάτια μου ακόμη και μιαν ημέραν μετά. Λέτε να ξυπνήσωμεν ποτέ;
Στ' αλήθεια δεν ξέρω, αγαπητέ. Χτες το βράδυ η μυρωδιά μου θύμησε ένα παλαιό σύνθημα από τις πορείες των εφηβικών μου χρόνων "το μπούρδελο καίγεται". Μπορει να ακούγεται απλοϊκό και ισοπεδωτικό όμως ξαφνικά είχα την αίσθηση πως δεν πρέπει να μας ξαφνιάζει πως κάποιοι καίνε μια μουδιασμένη χώρα που με την ευθύνη πολλών και την ανοχή περισσοτέρων έγινε μπουρδέλο.
Παρ' όλα αυτά, εύχομαι καλή χρονιά!
Post a Comment
<< Home