CHECKPOINT

Υστερόγραφο των εκλογών

Ο θείος μου ο Αχιλλέας ζει χρόνια στην Ολλανδία, στο Ρότερνταμ. Μετανάστης εργάτης την δεκαετία του '60, παντρεμένος με Ολλανδέζα, παραμένει εκεί και ως συνταξιούχος. Επισκέπτεται τον τόπο του κάθε καλοκαίρι. Έτυχε λοιπόν στις τελευταίες εκλογές να βρίσκεται στην Ελλάδα. Δεν ξαφνιάστηκα όταν έμαθα ότι ψήφισε ΛΑΟΣ.
Είχα χρόνια να τον δω και να συζητήσουμε. Όμως την εποχή του παμμακεδονικού συναγερμού, που είχε συνεπάρει τους Έλληνες του εξωτερικού τόσο, όσο του εσωτερικού, είχαμε συγκρουστεί επανειλημμένως. Λίγα χρόνια όμως μετά τον θυμάμαι να μονολογεί "Τζάμπα μας ξεσήκωναν τότε. Δεν ήξεραν τι τους γίνεται." Γόνος μιας βενιζελικής-κεντρώας οικογένειας, ακόμη τότε, αν θυμάμαι καλά, ψήφιζε ΠΑΣΟΚ, αντιδεξιός και αντιαμερικανός, το ψήφιζε από το '74. Μία θεία μου, όταν έμαθε από τον πατέρα μου τί ψήφισε ο θείος, εξερράγη "Μα είναι δυνατον, ένας που έζησε ως μετανάστης εργάτης στην Ολλανδία, να ψηφίζει ΛΑΟΣ;" Τον ίδιο, τον συνάντησα μετά τις εκλογές. Ενώ εγώ απέφυγα να ανοίξω πολιτική συζήτηση μαζί του, το επεδίωξε εκείνος δηλώνοντας πως ψήφισε ΛΑΟΣ γιατί είναι το μοναδικό κόμμα στην Ελλάδα, που αγωνίζεται για να μη γίνει η Τουρκία μέλος της Ευρωπαϊκης Ένωσης. Στη συνέχεια εξέφρασε όλο το αντι-ισλαμικό μένος, που κυοφορούν, εξ όσων γνωρίζω, πολλοί Ολλανδοί συμπολίτες του.


" Έχει γεμίσει η χώρα τζαμιά και μαντηλοφορούσες, μου λες σε παρακαλώ, τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό, δεν το ανέχομαι αυτό, είναι απολίτιστοι, καθυστερημένοι, ζουν στα γκέτο τους και μας φτύνουν, ε, λοιπόν τους φτύνω κι εγώ, να γυρίσουν πίσω, από εκεί που ήρθαν, αφού δεν μπορούν να προσαρμοστούν και είναι κολλημένοι χίλια χρόνια πίσω. Αν η Τουρκία μία χώρα μουσουλμανική μεγαλύτερη από τη Γερμανία μπει στην ΕΕ, η Ευρώπη τελείωσε. Και πέρα απ' όλα τ΄άλλα, δεν μπορούμε να ανεχτούμε να γίνει μέλος της ΕΕ η 51η πολιτεία των Αμερικανών, όπως έγραψε και ένας Ολλανδός δημοσιογράφος. Τα παρακολουθώ τα γεγονότα από κοντά. Κάθε μέρα πηγαίνω στην Δημοτική Βιβλιοθήκη και διαβάζω όλες ανεξαιρέτως τις εφημερίδες. Αν και ο Σαρκοζί αρχίσει να τα μασάει, η Ολλανδία, να ξέρεις, δεν πρόκειται να το επιτρέψει, όχι η κυβέρνηση αυτή, η συμβιβαστική, αλλά η επόμενη". Του αντέτεινα τα επιχειρήματα μου. Δεν προσπαθούσα να τον πείσω να τα ενστερνιστεί αυθωρεί και παραχρήμα. Απλώς επεχείρησα να του δώσω κάποια εναύσματα για παραπέρα δικό του προβληματισμό κατά μόνας, ενώ συγχρόνως από τη δική μου μεριά να καταλάβω και στη συνέχεια να προσπαθήσω να αποκωδικοποιήσω και να κατανοήσω το δικό του σκεπτικό, που απηχεί φόβους, αγωνίες και αδιέξοδα σημαντικής μερίδας της νυν και της πάλαι ποτέ εργατικής τάξης της Ευρώπης, που στρέφεται όλο και πιο αποφασιστικά προς το όραμα "Ταξη και Ασφάλεια" είτε με αντιδραστικό (βλ. Λεπέν), είτε με εκσυγχρονιστικό(βλ. Σαρκοζί) προσωπείο.
Τελειώνοντας τη σύντομη συζήτηση μας έμεινα με την εντύπωση πως το επιχείρημα που κατ' αρχήν τουλάχιστον τον προβλημάτισε είναι πως δεν είναι δυνατόν να αποκαλούμε 51η πολιτεία των ΗΠΑ τη χώρα, που δεν έστερξε σε βοήθεια των Αμερικανών στην Ιρακινή τους εκστρατεία ενώ οι Ευρωπαίοι όλοι ανεξαιρέτως παρείχαν φανερά ή κρυφά τις αιτούμενες διευκολύνσεις. Κλείνοντας τη συζήτηση μου είπε πως του άρεσε η αντιπαράθεση. Συνήθως στην Ολλανδία συζητά για όλα αυτά με τον γιο του του, με τον οποίο συμφωνούν σχεδον σε όλα, πράγμα βαρετό.
Όλα αυτά, θα μου πείτε, γιατι τα ξέθαψα τώρα;
Αφορμή στάθηκαν το σχόλιο και η ενδιαφέρουσα συζήτηση εδώ.
Θα ήθελα να προσθέσω, σχετικά με το ερώτημα που έθεσε ο στο μπλόγκ του ο Motorcycle boy, αν έχει νόημα ο διάλογος με τους φασίστες* του ΛΑΟΣ τα εξής δύο.
1) Κατά τη γνώμη μου το καίριο ερώτημα για την κεντροαριστερά και αριστερά σήμερα στην Ελλάδα (αλλά και την Ευρώπη) είναι πώς θα αποκτήσει ξανά ζωτικούς δεσμούς με στριμωγμένα κοινωνικά στρώματα, που απειλούνται από την εξαθλίωση και την περιθωριοποίηση και που προς το παρόν αποτελούν την προνομιακή δεξαμενή ψήφων είτε της δεξιάς, ακραίας και εκσυγχρονιστικής είτε μιας ανέξοδης εθνικιστικής, λαϊκιστικής, αριστερής διαμαρτυρίας που εν πολλοίς στον τόπο μας εκφράζει η ψήφος στο ΚΚΕ.
2) Η επίκληση των αυτονόητων ιδεολογικών αναφορών στα ανθρώπινα δικαιώματα, την δημοκρατία και το όραμα μιας σοσιαλιστικής κοινωνίας ισότητας, ελευθερίας και αλληλεγγύης δεν αρκεί γι΄αυτό.

* Την εποχή ανόδου του Λεπέν στη Γαλλία έγινε μεγάλη συζήτηση για το αν και κατά πόσο το κόμμα του είναι ή μη φασιστικό. Κι ας μην ξεχνάμε πως στην Ολλανδία, στις αρχές αυτού του αιώνα ο Pim Fortuyn, ένας ανοιχτά ομοφυλόφιλος πολιτικός, διαμόρφωσε μια πολιτική ατζέντα εξίσου ξενοφοβική και ρατσιστική με του Γάλλου Λεπέν και του Αυστριακού Χάιντερ, στο όνομα της υπεράσπισης του ευρωπαϊκού φιλελεύθερου πολιτισμού. Ο δε ρεαλιστής, εκσυγχρονιστής Σαρκοζί στο διά ταύτα πόσο άραγε απέχει;
Σκέφτομαι πως όταν το φιλελεύθερο πρόταγμα της εκκοσμίκευσης της κοινωνικής ζωής και της ατομικής χειραφέτησης - πυλώνας της δυτικής αστικής δημοκρατικής κουλτούρας δεν εμπνέει-πείθει-αφομοιώνει πλέον τους "παραδοσιακούς άλλους", καθώς έχει καταντήσει σκιά του εαυτού του σε μιαν εποχή κοινωνικού κατακερματισμού και άγριου ατομικού ανταγωνισμού για την επιβίωση και την καταναλωτική ευημερία πολλοί νιώθουν ως μοναδική διέξοδο ένα πάλαι ποτέ ομογενοποιημένο έθνος - μιαν Ευρώπη φρούριο.
Στα καθ' ήμας, μη όντας πλήρως εκκοσμικευμένοι ούτε φιλελευθεροποιημένοι, ο συναγερμός αφορά τη συντηρήση μιας ανάδελφης εθνικο-θρησκευτικής ιδεοληπτικής ιδιαιτερότητας, απειλούμενης πανταχόθεν τόσο από τους μετανάστες, όσο και από τους Αμερικανούς, τους Σκοπιανούς, τους Σιωνιστές, τους άθεους και άλλους ων ουκ έστιν αριθμός.

posted by fani @ 2:53 PM