CHECKPOINT

Όταν το μέσον είναι το μήνυμα

-Μην είναι βόας, μην είναι κροταλίας;
-Είναι το φιδάκι ο Διαμαντής.


Ο εξαιρετικός στοχαστής του προηγούμενου αιώνα Μάρσαλ Μακλούαν παρεξηγήθηκε σφοδρότατα τόσο από επικριτές όσο και από οπαδούς όταν διετύπωσε τη φράση, που πιπιλίστηκε από πολλούς, "Το μέσον είναι το μήνυμα."
Αν το τηλεοπτικό ιμπέριουμ έχει αναγάγει την δημόσια πολιτική αντιπαράθεση κάτι ανάμεσα σε τσίρκο και επιθεώρηση, τους πολιτικούς σε celebrities και την πολιτική σε δημόσιες σχέσεις, επικοινωνιολογία και μάρκετινγκ, δηλαδή σε α-πολιτική και α-πολίτικους, ας σκεφτούμε τι φέρνουν στην πολιτική μας κουλτούρα-ημών των υπηκόων τα δίκτυα των νεωτέρων μέσων, των μαύρων οθονών των υπολογιστών και των κινητών τηλεφώνων.
-Είμαι παντού και πουθενά.
-Είμαι διαρκώς κατά μόνας δικτυωμένος σε μία διαρκώς γιγαντούμενη ροή πληροφοριών, θραυσμάτων μιας επικαιρότητας. H επικαιρότητα αύτη είναι ιστορικό παιδί- θαύμα του πατριάρχη των μέσων της ηλεκτρικής νεωτερικότητας τηλέγραφου. Αμφίδρομη και εξατομικευμένη πλέον με την επαναστατική συνδρομή των νέων μέσων με τρέφει και την τρέφω ακόρεστα. Αποτελεί, γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, το οξυγόνο της κοινωνικής μου κουλτούρας.
-Ο κόσμος είναι στα χέρια μου-στην κυριολεξία, άντε στα δακτυλά μου.



Έχω την εντύπωση ότι τη νέα κουλτούρα της α-πολιτικής ημών των e-citizens, που τείνουν να διαμορφώσουν τα νέα μέσα της "ρευστής νεωτερικότητας", όπως εύστοχα χαρακτήρισε ο Ζίγκμουντ Μπάουμαν την εποχή μας, χαρακτηρίζουν τα εξής:
- Έλλειψη συνέχειας και συνέπειας, αδυναμία δέσμευσης σε μακρόχρονη πολιτική ατζέντα, τόσο σε μικροκλίμακα όσο και σε μακροκλίμακα. "Ας περάσουμε στο επόμενο θέμα...", "ας περάσουμε στο επόμενο μήνυμα, post... στο επόμενο βλογκ...", η τηλεοπτική κουλτούρα της ελαφρότητας και της ισοπέδωσης δίνει τον τόνο αργά ή γρήγορα στα νέα μέσα.
-Η αγωνία και το πάθος της ακαριαίας live αντίδρασης, της συμμετοχής μας στην επικαιρότητα-όχι πλέον ως καταναλωτών του τηλεοπτικού προϊόντος αλλά ως Δημιουργών, αποστροφή της οργάνωσης, λατρεία της αυτοέκφρασης, του συναίσθηματος, της ευαισθησίας μαζί και του κυνισμού, zapping της άμετρης αισιοδοξίας και του πλέον μαύρου πεσσιμισμού μα πάνω από όλα του αυθορμητισμού, του χάπενινγκ, της δημιουργικότητας και της επικοινωνίας.
-Η έλλειψη συλλογικής ταυτότητας, κοινωνικών αναφορών, αρχών και θεωρίας, λειτουργει ως ελκυστικό και αδιαπραγμάτευτο δεδομένο και όχι ως προβληματική παράμετρος της α-πολιτικής στάσης-πράξης.
- Εν δυνάμει εφήμερες παραισθήσεις παντοδυναμίας και έπαρσης (λόγω των τρομακτικών δυνατοτήτων των νέων μέσων) που συνοδεύονται από αντίστοιχες φαντασιώσεις αδυναμίας και αποτυχίας.
-Το νέο μιντιακό πεδίο που δίνει το λόγο σε πλείστους μοιάζει να έχει πυροδοτήσει μια επικοινωνιακή έκρηξη, που τροφοδοτείται από και τροφοδοτεί την κοινωνική και υπαρξιακή ανασφάλεια του μετέωρου, ανικανοποίητου και κατακερματισμένου ανθρώπου του 21ου αιώνα, που πρώτα από όλα και πάνω από όλα ουρλιάζει "Επικοινωνώ άρα υπάρχω".
Νομίζω πως ακριβως στο σημείο αυτό εδράζονται εν πολλοίς τα αυθόρμητα ρεύματα α-πολιτικού ακτιβισμού που διέπρεψαν ως επικοινωνιακά γεγονότα στην διάρκεια της τελευταίας σαιζόν στην βλογόσφαιρα και τα άλλα μέσα. Το παιχνίδι διαμόρφωσης της α-πολιτικής και πολιτιστικής επικαιρότητας ανοίγεται και προσαρμόζεται σιγά-σιγά στα νέα μέσα. Οι διαφημιστικές εταιρίες αρχίζουν να επενδύουν σεμνά και ταπεινά, αύται γαρ οίδασι τι ποιούσι!

posted by fani @ 10:46 AM