Μαγιάτικο καλοκαίρι
οι αμαρυλίδες στο μπαλκόνι μου
Μύρισε βροχή από χτες και σήμερα ψιλοβρέχει αραιά και πού κι ο αέρας δρόσισε.
Το καλοκαίρι των προηγουμένων ημερών μου πήρε τα μυαλά. Ξύπνησε την αφρικανή πρόγονο μέσα μου και δεν έλεγα να κάτσω σπίτι. Σερνόμουν κάθε βράδυ μολονότι κουρασμένη από την δουλειά στα τραπεζάκια έξω σαν τα σαλιγκάρια, που με την πρώτη ηλιαχτίδα μετά την ανοιξιάτικη μπόρα ξεμυτίζουν από τα καβούκια τους.
Η ζωή είναι αλλού και με τραβάει απ' το μανίκι.
posted by fani @ 1:15 PM
5 Comments:
Που αλλου ; Πες μου που ;...
Πες μου , να βαλω κι εγω ενα ....μακρυμάνικο , τωρα που δροσισε λιγο με τη βροχη , μπας και με "τραβηξει απ'το μανικι" κι εμενα....
Τα φυτά στο μπαλκόνι μου, o μπαξές και το κοτέτσι του μπαμπά μου, οι φίλοι μου και μια εκδρομή με τον σύντροφο μου, καλή μου.
Αφήσου!:)
This comment has been removed by the author.
Μιας και στο από πάνω κείμενο έχει απενεργοποιηθεί ο σχολιασμός (γιατί;), σχολιάζω εδώ...
Ο «λόγος (ημών των υπηκόων-πελατών-θεατών-ψηφοφόρων) που... αναζητά την ευθύνη προ-τείνοντας να μας καταστήσει όλους συνυπεύθυνους-πολίτες ζητώντας το λόγο όλοι από όλους για το κοινό μας σπίτι και τις υποθέσεις του» είναι προφανώς ο λόγος που αναπτύσσεις εδώ.
Στην μεταμοντέρνα εποχή, μετά την κατάρρευση των «μεγάλων αφηγήσεων» (narratives), ένα από τα βασικά προβλήματα είναι η ανάληψη της ευθύνης για την άρθρωση μιας πρότασης -πρόκειται άλλωστε για μια εποχή της διαχείρισης της καθημερινότητας από τους υπηκόους και όχι διαμόρφωσης της πραγματικότητας από τους πολίτες.
Εν τούτοις οι πολίτες θέτουν ερωτήματα, αναπτύσσουν προβληματισμούς, κάνουν προτάσεις κι αργά ή γρήγορα πιστεύω πως θα διαμορφωθεί η κρίσιμη μάζα που θα οδηγήσει σε μια ποιοτική αλλαγή του εκφραζόμενου λόγου κι ενδεχομενως σε επακόλουθες πολιτικές και κοινωνικές αλλαγές.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, πώς μπορούμε να αναπτύξουμε έναν διαφορετικής ποιότητας λόγο στις επικείμενες εκλογές. Έχει άραγε νόημα κάτι τέτοιο;
Καλό κουράγιο.
Post a Comment
<< Home