CHECKPOINT

Παίζοντας ως έφηβοι

Το μπαλάκι του Διπλωματικού Λαθρεπιβάτη (τον οποίον αποκαθήλωσα απο τα links μου καιρό πριν λόγω της πολυήμερης απουσίας του) με ξάφνιασε. Μου θύμησε ένα παιχνίδι, που χρόνια πριν μια μεγάλη εφηβική παρέα έπαιζε σε μια καφέτερια της Βέροιας στην διάρκεια μιας ημερήσιας εκδρομής. Λεγότανε "το παιχνίδι της αλήθειας" και παιζότανε ως εξής, καθόμασταν σ' ένα κύκλο και ένα αναμένο σπίρτο πέρναγε από χέρι σε χέρι. Όταν έσβηνε το σπίρτο στο χέρι κάποιου, αυτός υπέβαλε μία ερώτηση προσωπικής φύσεως σε κάποιον από την παρέα και ο άλλος ήταν υποχρεωμένος να απαντήσει λέγοντας την αλήθεια. Δεν θυμάμαι πόσα κουτιά σπίρτα καταναλώσαμε τότε, πάντως παίζαμε ώρες αμέτρητες με αναψοκοκκινισμένα μάγουλα και αυτιά.
Εις ανάμνησιν λοιπόν της εποχής εκείνης και ευγενής ούσα θα δεχθώ την πρόσκληση, παρ' όλο που καθώς περνούν τα χρόνια δυσκολεύομαι όλο και περισσότερο να μιλώ για τον εαυτό μου και μάλιστα δημοσίως σε πρώτο πρόσωπο.
1. Τον τελευταίο καιρό διαβάζω και χαρίζω στους φίλους μου βιβλία του Ζίγκμουντ Μπάουμαν και του Κρίστοφερ Λας, ενώ η βαφτισιμιά μου έλαβε το "'Ενα παιδί μετράει τ' άστρα" του Μενελάου Λουντέμη, που θα συνοδευτεί από το "Ο φύλακας στη σίκαλη" του Τζέρομ Σάλινγκερ. Παλαιότερες αγάπες που αντέχουν στο χρόνο, Ε. Μορέν, Χ.Λ. Μπόρχες, Φ. Ντικ, Φ. Ντοστογιέφσκι, Μ. Προύστ, Α. Καμύ, Ι. Μπεργκμαν, Μ. Κούντερα, Γ. Σκαρίμπας, Α.Αλεξάνδρου, Κ. Καβάφης, Ουίλιαμ Σαίξπηρ. Από μουσική τελευταία ξανα-ανακαλύπτω τον Μ. Θεοδωράκη και τον Νινο Ρότα και ακόμη μετά από πολλά-πολλά χρόνια το αριστούργημα της δυτικής μουσικής είναι για μένα το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ.
2. Θεωρώ πως ο πατριωτισμός μας κατά βάσιν επαφίεται στο να πληρώνουμε τους φόρους, που μας αναλογούν και να μην επιβαρύνουμε τον τόπο μας με ανυπόφορα σκουπίδια. Θαρρώ πως τα καταφέρνω στο πρώτο όμως με τρομάζουν οι σακούλες των σκουπιδιών, που κατεβάζω κάθε μέρα χωρίς να μπορώ να τα ανακυκλώσω.
3. Χανόμαστε με τους φίλους μου λόγω επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων όλο και περισσότερο.
4. Κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση παθαίνω πολιτιστικό σοκ. Αν αυτοί δεν μιλούν κινέζικα, έχω γίνει κινέζα εγώ. Και τί γυρεύει μια κινέζα στην παραμεθόρια επαρχία της Θεσσαλονίκης του Γιουνανιστάν;
5. Καπνίζω, απολαμβάνω το ουίσκι, και συνήθως προτιμώ το κρασί, ενίοτε και το τσίπουρο, μαζί με τα εξαιρετικά εδέσματα που μαγειρεύει ο σύντροφός μου. Μου αρέσει να γελάω και να χορεύω (το τελευταίο συμβαίνει δυστυχώς όλο και σπανιότερα).

Οκ?

Με τη σειρά μου προσκαλώ στο χορό τους εξής 3 και όχι 5 σαμουράι τα λεξίδια, τις ιστορίες για αγρίους, τον yannis_h .

posted by fani @ 6:16 AM