ανατριχίλα στο παγωμένο χιόνι
Κι όμως είμαι αισιοδόξη ενώ ρολόϊ δείχνει παρά πέντε και οι μαργαρίτες ανθίζουν στο μπαλκόνι, η ζαρντινιέρα με τους κατηφέδες γεμίζει με νέα φυτά χωρίς να πεθάνουν τα παλιά, ο κόσμος τριγύρω μυρίζει άνοιξη στεγνή αλλά λαχταριστή.
Είμαι αισιόδοξη. Eξακολουθώ να περιμένω μαζί με τις αρκούδες το χειμώνα. Φοράω κάθε πρωί τα γάντια και το παλτό μου. Tα ζεστά ηλιόλουστα μεσημέρια κλείνομαι στο σπίτι, τραβάω τις κουρτίνες και ακούω το κοντσέρτο του Βιβάλντι για το χειμώνα καλώντας τον να έρθει επιτέλους.
Ποτέ στη ζωή μου δεν φανταζόμουνα πως θα νοσταλγούσα το χειμωνιάτικο κρύο, τις βροχές και το χιόνι μπρρ....
check: Ο «Κύριλλος» και οι αμέθοδοι
posted by fani @ 3:09 PM
1 Comments:
Καλή ιδέα ο Βιβάλντι -αφού δεν μπορώ να του τις δείξω, θα μάθω στο γιό μου τις εποχές ...ακουστικά. Δεν λες, πάλι καλά που χιόνισε όταν ήταν στα 2 του και έχιε δει πως είναι... Έγραψα χιόνι, διάβασα και σένα που νοστάλγησες το χειμώνα, ακούω και τις μουσικές που ακούω και θυμήθηκα ένα χειμώνα με χιόνια πριν κάτι χρόνια στην Αθήνα. Έξω κρύο και μέσα στην αίθουσα του Παλλάς, ηφαίστειο: ο Sun Ra, ό,τι καλύτερο έχω ακούσει ποτέ: τώρα, για να ανταποδώσω τη "διαφήμιση", κυκλοφορεί και σε cd (το βινύλιο που 'χε βγάλει ο μακαρίτης ο Γιαννουλόπουλος φαντάζομαι πως όσοι τόχουμε τόχουμε, άντε να το βρεις τώρα).
Post a Comment
<< Home