CHECKPOINT

ένας άθεος καθολικός εξομολογείται

"Ας φανταστούμε ότι το τυχαίο δεν υπήρχε και ότι όλη η ιστορία του κόσμου,
αίφνης λογική και προβλέψιμη, θα μπορούσε να αναλυθεί σε μερικούς μαθηματικούς τύπους. Σ΄αυτή την περίπτωση θα ήταν απαραίτητο να πιστεύουμε στο Θεό, να θεωρούμε σαν αναπόφευκτη την ενεργό ύπαρξη ενός μεγάλου ωρολογοποιού, ενός υπέρτατου οργανωτή.
Αλλά ο Θεός, που είναι παντοδύναμος, δεν θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει από ιδιοτροπία έναν κόσμο παραδομένο στο τυχαίο;
Όχι, μας απαντούν οι φιλόσοφοι. Το τυχαίο δεν μπορεί να είναι δημιούργημα του Θεού, αφού είναι η άρνηση του Θεού. Αυτοί οι δύο όροι είναι αντίνομοι. Αποκλείουν ο ένας τον άλλο.
Μη έχοντας πίστη (και πεπεισμένος ότι η πίστη, όπως όλα τα πράγματα, γεννιέται συχνά από το τυχαίο), δεν βλέπω πως μπορώ να βγώ απ΄αυτόν τον κύκλο. Γι΄αυτό δεν εισχωρώ σ' αυτόν.
Το συμπέρασμα που βγάζω, για δική μου χρήση, είναι πολύ απλό: το να πιστεύεις και να μην πιστεύεις είναι ένα και το αυτό.
Αν μου αποδείκνυαν, αυτήν εδώ τη στιγμή, την περίλαμπρη ύπαρξη του Θεού, αυτό δεν θα άλλαζε απόλυτως τίποτε στην συμπεριφορά μου. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ο Θεός με παρακολουθεί αδιάκοπα, ότι απασχολείται με την υγεία μου, με τις επιθυμίες μου, με τα λάθη μου. Δεν μπορώ να πιστέψω, και εν πάσει περιπτώσει, δεν δέχομαι ότι θα μπορούσε να με τιμωρήσει στον αιώνα τον άπαντα.
Τι είμαι εγώ γι' αυτόν; Τίποτε, ένας ίσκιος από πηλό.
Το πέρασμα μου είναι τόσο γοργό, που δεν αφήνει κανένα ίχνος. Είμαι ένας φτωχός θνητός, ασήμαντος μέσα στο χώρο και το χρόνο.
Ο Θεός δεν ασχολείται μαζί μας. Κι αν υπάρχει, είναι σαν να μην υπήρχε.
Συλλογισμός, που κάποτε συνόψισα σ΄αυτήν την πρόταση, "Είμαι άθεος, χάρη στο Θεό" που δεν είναι αντιφατική, παρά μόνον εκ πρώτης όψεως.
Εφόσον αρνούμαι να δεχτώ την παρέμβαση ενός οργανωτή Θεού, του οποίου η δράση μου φαίνεται ακόμη πιο μυστηριώδης κι από το μυστήριο δεν μου απομένει να ζω σ΄ένα κάποιο σκοτάδι. Το δέχομαι. Καμιά εξήγηση, ακόμη και η πιο απλή, δεν μπορεί να ισχύει για πάντα. Ανάμεσα στα δυο μυστήρια διάλεξα το δικό μου, γιατί διαφυλάσσει την ηθική μου ελευθερία.
Μου λένε:
και η επιστήμη; Δεν αναζητεί από άλλους δρόμους να υποτάξει το μυστήριο που μας περιβάλλει;
Ίσως.
Αλλά η επιστήμη δεν μ΄ενδιαφέρει. Μου φαίνεται υπεροπτική, αναλυτική και επιφανειακή. Αγνοεί το όνειρο, το τυχαίο, το γέλιο, το συναίσθημα και την αντίφαση, όλα τα πράγματα που μου είναι πολύτιμα.
Ένα απο τα πρόσωπα του "Γαλαξία" έλεγε: "Το μίσος μου για την επιστήμη και η περιφρόνηση μου για την τεχνολογία θα με οδηγήσουν τελικά σ΄αυτήν την παράλογη πίστη στο Θεό". Για μένα και αυτό είναι εξίσου αδύνατο. Έχω διαλέξει τη θέση μου, βρίσκεται μέσα στο μυστήριο. Μου απομένει να τη σεβαστώ.
Η μανία να καταλάβουμε και κατά συνέπεια να μειώσουμε, να μετριάσουμε -όλη μου τη ζωή μ' έχουν παρενοχλήσει με ανόητες ερωτήσεις: γιατί αυτό; γιατί εκείνο;- είναι μια από τις δυστυχίες της φύσης μας.
Αν ήμαστε ικανοί να παραδώσουμε το πεπρωμένο μας στο τυχαίο και να δεχτούμε χωρίς λιποψυχία το μυστήριο της ζωης μας, θα μπορούσαμε να πλησιάσουμε μια κάποια ευτυχία που θα εμοιαζε αρκετά με την αθωότητα."

Λουίς Μπουνιουέλ
"Τελευταία πνοή"

Check: χωρίς συνδέσεις
Παραδομένοι στο τυχαίο αρνούμαστε τον Θεό. Πώς αλλιώς άραγε;
Ίσκιος από πηλό, ασήμαντος μέσα στο χώρο και το χρόνο, απείρου και πεπερασμένου, εντός και εκτός δικτύου.
Ζω σ΄ένα κάποιο σκοτάδι. Πως μπορεί να γίνει αυτό σ' έναν κόσμο που μοχθεί νυχθημερόν να αποκωδικοποιήσει τα πάντα;
Αδιάφορος Θεός για έναν αδιάφορο κόσμο. Μήπως αγγίξαμε το "κατ' εικόναν και ομοίωσιν";
Η υπεράσπιση της ηθικής ελευθερίας ως αυτονομίας.
Διαβάζοντας τα λόγια του προσώπου από την ταινία του "Γαλαξίας", δεν μπορείς να μην σκεφτείς πως ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός σήμερα δεν αποτελεί παρά μια απελπισμένη αντίσταση στο μοντερνισμό.
πεπρωμένο, τυχαίο, λιποψυχία, μυστήριο, αθωότητα

posted by fani @ 6:31 AM