Το τέλος του κόσμου

Διαβάζοντας προσφάτως στην Καθημερινή για την επανέκδοση των ημερολογίων του Αντρέι Ταρκόφσκι θυμήθηκα μια πρόχειρη σημείωση του -ιδέα για ένα σενάριο. (Ξεφύλισα με μανία το "Μαρτυρολόγιο" και δεν τη βρήκα, ίσως στο "Σμιλεύοντας το χρόνο" που δεν υπάρχει στη βιβλιοθήκη μου, μήπως αλλού;)
Κάποιος* προαισθανόμενος την επικείμενη συντέλεια του κόσμου κλείνεται με την οικογένεια του σ' ένα σπίτι φροντίζοντας για τη σωτηρία τους. Έτσι περνάνε 7 χρόνια αποκλεισμένοι. Το γεγονός καταγγέλλεται στις αρχές και η αστυνομία με έφοδο τους βγάζει έξω. Στο αυτοκίνητο της αστυνομίας η μικρή κόρη που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην "αιχμαλωσία' ρωτάει τον πατέρα της "Μπαμπά αυτό είναι το τέλος του κόσμου;"
* Αυτός ο ήρωας εμφανίζεται στην ταινία του "Νοσταλγία", Domenico (Erland Josephson) : "Κάποτε ήμουν εγωϊστής, ήθελα να σώσω μόνο την οικογένεια μου. Τώρα καταλαβαίνω πως πρέπει να σώσουμε τον κόσμο."
Τα σχέδια σωτηρίας και το τέλος του κόσμου σε αέναη επανάληψη. Αμήν.
0 Comments:
Post a Comment
<< Home