Requiem for a dream
Πρώτα έκλαψα το δάσος και όλα τα ζωντανά του, τις χελώνες, τις πεταλούδες, τα μυρμήγκια, τις αλεπούδες, τα πουλιά, τα έντομα, τις μυρωδιές, την δροσιά, τη βελούδινη ανάσα των πεύκων.
Μετά ...κατάλαβα... πως τελικά έχουμε το δάσος που μας αξίζει...
Κασσάνδρα αντίο!
Χαλκιδική, σέ χάνουμε όλο και πιο γρήγορα!
posted by fani @ 4:16 PM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home